Minsan, masarap umiyak. Para lang ilabas lahat ng saloobin at hinanakit sa mundo. Minsan, masarap tumahimik. Para mag isip at gawaan ng paraan ang mga bumabagabag sa utak. Minsan, masarap tumawa. Minsan, mahirap tumawa. Minsan, madali umiyak. Minsan, mahirap pigilin ang luha.
Sana mangyari yung minsan na wala akong isipin, wala akong maramdaman, wala munang babagabag. Kailan kaya mangyayari ang minsan na 'yun?
No comments:
Post a Comment